WEMP Indie 2014

Wyprawa edukacyjna z młodzieżą polską do Indii odbyła się w dniach 08.02.2014 – 27.02.2014. Głównym celem było przeprowadzenie zajęć artystycznych z indyjskimi dziećmi w Szkole dla Sierot – Vidya Jhyoti Educational Society w Dommeru, Andhra Pradesh , Południowe Indie, a także w Rodzinnym Domu Dziecka „River of Life” w Prathipadu, oraz w Domu Dziecka „Flying Kites” w Nakkapalli. Uczestników było czterech, w tym dwoje młodych wolontariuszy. Artur Przybylski przeprowadzał warsztaty z klasycznego tańca indyjskiego – kathaku, a Jędrzej Rayski prowadził warsztaty komiksowe. Sylka Rayska prowadziła z dziećmi zajęcia taneczne oraz plastyczne. Adam z Londynu przyjechał, aby zobaczyć się ze swoją adoptowaną na odległość córeczką. Jednak chętnie dawał dzieciom lekcje geografii oraz pomagał im w każdej trudnej sytuacji. Indyjskie dzieci z ogromnym zainteresowaniem brały udział w warsztatach. Wielką popularnością cieszyły się zabawy taneczne np. tzw „Kaczuchy”. Staraliśmy się szerzyć polskość wśród indyjskich sierot. Polegało to na nauce tańców polskich jak : krakowiak, trojak, grozik itd, śpiewaniu polskich piosenek, uczeniu polskiego alfabetu i podstawowych polskich zwrotów, gotowaniu rosołu, czy smażeniu drożdżowych racuchów. Z pewnością przybliżyliśmy im nasz kraj. Wielu z nich bardzo pragnie odwiedzić któregoś dnia Polskę. Dziękujemy sponsorom pomocy dydaktycznych : Szkole Podstawowej w Gniechowicach oraz Misji na Wschód. Kupiliśmy farby, kredki, kleje, bibułę kolorową, styropianowe kuleczki, bloki, flamastry, nożyczki, papier kolorowy, brystol, markery, cienkopisy, balony itp. Wszystko zostało użyte podczas warsztatów i pozostawione do dalszej dyspozycji. Turystyczny cel wyprawy również został zrealizowany. Odwiedziliśmy kilka najpopularniejszych miejsc w Delhi, jeździliśmy nad rzekę Godavari w okolicach Kovvuru, zrobiliśmy wycieczkę do wiosek plemiennych mieszkających w dziewiczej dżungli, chlapaliśmy się u stóp wodospadu, zażywaliśmy kąpieli w Zatoce Bengalskiej w Visakhapatnam, obserwowaliśmy życie indyjskich chrześcijan, kosztowaliśmy indyjskich smakołyków pod każdą postacią. Najcenniejsze jednak dla nas są relacje i przyjaźnie zawarte w Indiach. Zostawiliśmy tam serce i chcielibyśmy wrócić. Wszystkich chętnych zapraszamy na kolejną wyprawę na przełomie stycznia i lutego 2015 roku. Mamy nadzieję, że będzie równie udana i wspaniała jak tegoroczna. Wszystkim darczyńcom i sponsorom dziękujemy z całego serca!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niespodziewane przeprosiny "pana bajkopisarza"

Poranek mijał jak codzień: kawa wypita, mundurek przedszkolanki założony, świnka morska nakarmiona, wczorajsze naczynia umyte, niskotłuszczowe i lekkostrawne śniadanie do pracy oraz lunch zapakowany i wsadzony do plecaka. Teraz tylko wymasować i uczesać włosy moją szczotką z metalowym włosiem. Dokonując tej ostatniej czynności zauważam powiadomienie na Whatsappie, że ktoś wysłał mi wiadomość. Prawie w ogóle nie korzystam z tej aplikacji więc ze zdumieniem wczytuję się w nadesłaną treść. ” Hej Sylka, dostałem wizę do strefy Schengen, będę w Niemczech. Chciałbym odwiedzić Ciebie w Polsce, jeśli się zgodzisz…” Trudno mi się skupić na dalszym czytaniu, bo nie mogę uwierzyć swoim oczom. To Praveen Ratna Kumar z Nakkapalli, założyciel i dyrektor Grace Children Ministries India. No ma tupet! No jaki bezczelny! Jak gdyby nic się nie stało, jakbyśmy byli od zawsze dobrymi przyjaciółmi – czy mogę Cię odwiedzić?! Zabawić w Twoim domu dwa, trzy dni, i zwiedzić z Tobą okolice!! Chce się spotka...
Czytaj więcej

Wspomnienia z wizyty w Aarti Home w Kadapie, w Indiach

Obraz
Minęło pięć lat odkąd ostatni raz byłam w Andhra Pradesh, w Indiach. Rodzinne sprawy uniemożliwiały mi ponowne wizyty w kraju, który naprawdę pokochałam. Swoją przygodę z Indiami zaczęłam, możnaby rzec "fajerwerkowo". Głośno, spaktakularnie, imponująco, zjawiskowo. Ale też "fajerwerkowo" się skończyło. Szybko spłonęło, pozostał tylko dym i swąd spalenizny. W 2013 roku, a więc dziesięć lat temu, odwiedziłam Indie po raz pierwszy. Chciałam sama sprawdzić czy to co mi piszą Indusi, którzy prosili mnie o dodanie do znajomych na Facebooku jest prawdą. Ich opowieści poruszały mnie, los ubogich sierot indyjskich zaczął być bliski memu sercu. Nie należałam do osób, które lubią jakoś szczególnie działalność charytatywną. Owszem, jeśli widziałam kogoś w potrzebie nie umiałam pozostać obojętna, ale nie znaczy to, że pomaganie innym było pasją mojego życia. Jednak z całą pewnością mogę powiedzieć, że pasją mojego życia było poznawanie ludzi Orientu. Kiedy miałam pięć lat ...
Czytaj więcej

Dlaczego przestałam podróżować?

Obraz
W życiu są różne chwile, okresy, czasy. Jeśli chodzi o podróże, to wiedziałam, że dane mi było tylko przez pewien okres cieszyć się nimi. Wiedziałam, że ta szczęśliwa passa się kiedyś skończy, choć nie byłam na to przygotowana. W lutym 2018 wróciłam z ostatniej podróży do Indii i na tym koniec. Przez kolejne trzy lata pochłonęły mnie całkowicie sprawy rodzinne. Sprawy niełatwe, ciężkie, ale takie, gdzie jednak zawsze znajdowało się rozwiązanie. Jeszcze nie koniec, jeszcze przede mną wyboista droga, ale wierzę że dobra passa kiedyś powróci i znowu wyruszę w daleką drogę.
Czytaj więcej