Adopcja serca, WEMP Indie i inne projekty wystartowały

Od chwili kiedy dostaliśmy wpis do KRS możemy swobodnie działać. Priorytetem jest tzw.”Adopcja serca”. Współpracujemy z sierocińcem „First Fruits” w Dommeru, Andhra Pradesh, południowe Indie, gdzie już jedenaścioro sierot znalazło swoich opiekunów wśród naszych rodaków. Cieszę się, że co miesiąc możemy wysyłać dzieciom wsparcie w postaci 30$. Następnie w schronisku „Flying Kites” w Nakkapalli, również w Andhra Pradesh mamy zaadoptowanych na odległość sześcioro dzieci. Jak do tej poru nie udało się znaleźć opiekunów dla dzieci z sierocińca „River of Life” w Prathipadu, również w Andhra Pradesh. Większość dzieci z tego miejsca straciła rodziców podczas tsunami w 2004 roku. Dyrektor placówki zatrudnił się jako nauczyciel w pobliskiej szkole, aby zarobić kilkadziesiąt dolarów na utrzymanie sierocińca. Mam nadzieje, że niebawem znajdą się współczujące serca gotowe do pomocy tym dzieciom. Niewątpliwie bardzo dobrym projektem jest „Wyprawa edukacyjna z młodzieżą polską do Indii”. Szykujemy się na luty 2014. Udało na się otrzymać dofinansowanie 2300 zł przez portal fundraisingowy „Polak Potrafi”. Przygotowania trwają. Fundacja angażuje się w pomoc humanitarną jak zakup invertora dla sierocińca w Dommeru, który pozwoli na stały dopływ prądu, czy zbiórka pieniędzy dla poszkodowanych w ataku na kościół w Peszawarze, w Pakistanie. Zaczęliśmy tez nowy projekt pomocy dzieciom z chorobą Downa w Nepalu, powodzenie tej akcji zależy od zaangażowania darczyńców. Robimy pierwsze kroki w naszej działalności, wierząc że coraz więcej ludzi dołączy do nas. Razem może bardzo wiele dokonać ! www.dzieciorientu.org

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Niespodziewane przeprosiny "pana bajkopisarza"

Poranek mijał jak codzień: kawa wypita, mundurek przedszkolanki założony, świnka morska nakarmiona, wczorajsze naczynia umyte, niskotłuszczowe i lekkostrawne śniadanie do pracy oraz lunch zapakowany i wsadzony do plecaka. Teraz tylko wymasować i uczesać włosy moją szczotką z metalowym włosiem. Dokonując tej ostatniej czynności zauważam powiadomienie na Whatsappie, że ktoś wysłał mi wiadomość. Prawie w ogóle nie korzystam z tej aplikacji więc ze zdumieniem wczytuję się w nadesłaną treść. ” Hej Sylka, dostałem wizę do strefy Schengen, będę w Niemczech. Chciałbym odwiedzić Ciebie w Polsce, jeśli się zgodzisz…” Trudno mi się skupić na dalszym czytaniu, bo nie mogę uwierzyć swoim oczom. To Praveen Ratna Kumar z Nakkapalli, założyciel i dyrektor Grace Children Ministries India. No ma tupet! No jaki bezczelny! Jak gdyby nic się nie stało, jakbyśmy byli od zawsze dobrymi przyjaciółmi – czy mogę Cię odwiedzić?! Zabawić w Twoim domu dwa, trzy dni, i zwiedzić z Tobą okolice!! Chce się spotka...
Czytaj więcej

Wspomnienia z wizyty w Aarti Home w Kadapie, w Indiach

Obraz
Minęło pięć lat odkąd ostatni raz byłam w Andhra Pradesh, w Indiach. Rodzinne sprawy uniemożliwiały mi ponowne wizyty w kraju, który naprawdę pokochałam. Swoją przygodę z Indiami zaczęłam, możnaby rzec "fajerwerkowo". Głośno, spaktakularnie, imponująco, zjawiskowo. Ale też "fajerwerkowo" się skończyło. Szybko spłonęło, pozostał tylko dym i swąd spalenizny. W 2013 roku, a więc dziesięć lat temu, odwiedziłam Indie po raz pierwszy. Chciałam sama sprawdzić czy to co mi piszą Indusi, którzy prosili mnie o dodanie do znajomych na Facebooku jest prawdą. Ich opowieści poruszały mnie, los ubogich sierot indyjskich zaczął być bliski memu sercu. Nie należałam do osób, które lubią jakoś szczególnie działalność charytatywną. Owszem, jeśli widziałam kogoś w potrzebie nie umiałam pozostać obojętna, ale nie znaczy to, że pomaganie innym było pasją mojego życia. Jednak z całą pewnością mogę powiedzieć, że pasją mojego życia było poznawanie ludzi Orientu. Kiedy miałam pięć lat ...
Czytaj więcej

Dlaczego przestałam podróżować?

Obraz
W życiu są różne chwile, okresy, czasy. Jeśli chodzi o podróże, to wiedziałam, że dane mi było tylko przez pewien okres cieszyć się nimi. Wiedziałam, że ta szczęśliwa passa się kiedyś skończy, choć nie byłam na to przygotowana. W lutym 2018 wróciłam z ostatniej podróży do Indii i na tym koniec. Przez kolejne trzy lata pochłonęły mnie całkowicie sprawy rodzinne. Sprawy niełatwe, ciężkie, ale takie, gdzie jednak zawsze znajdowało się rozwiązanie. Jeszcze nie koniec, jeszcze przede mną wyboista droga, ale wierzę że dobra passa kiedyś powróci i znowu wyruszę w daleką drogę.
Czytaj więcej